Augustus 2017 
We zijn er weer! Het is bloedheet en erg droog. Gelukkig vinden we een oud net, dat gebruikt wordt voor de amandel- danwel olijfoogst, en hangen dat voor de voordeur op om een stukje schaduw te creëren. De gevel boven de voordeur ziet er het slechtst uit van alles, we hebben iedere keer als we het huis in of uit lopen het idee dat het halve dak naar beneden zal vallen...
De vijgenbomen hangen vol. We eten wat we eten kunnen, super lekker, en de rest drogen we om later te kunnen verorberen. Eerst drogen we ze gewoon op tafel, maar het worden er al gauw zoveel dat we een paar oude beddenspiralen gebruiken voor dat doel. De vijgen in z'n geheel drogen duurt een stuk langer dan wanneer we ze eerst doormidden snijden, merken we al snel.
De oprit, die we als eerste gebruikten om naar de garage en het huis te rijden, blijkt een schot in de roos. We maken er een 'echte' ingang van en je kijkt vanaf de weg niet recht ons 'paradijsje' in. Geeft een 'geborgen' gevoel...
We reinigen de keukenkastjes grondig. Veel ratten- en muizenkeutels. Met een beetje fantasie valt er best wat van te maken... in ieder geval voldoende om de eerste maand door te komen.
We hebben de hangmat van papa mee. Heerlijk ding, maar nog niet zo gemakkelijk op te hangen. Marc hangt eerst met z'n kont in het gras, om vervolgens languit neer te storten als één van de takken waar hij aan hangt afbreekt...
Douchen doen we onder een douche die op een strandje in de buurt staat...
We maken kennis met Mateo, de geiten- (en schapen) herder.
We vinden een gezellig terrasje in El Perelló, zo'n 14 kilometer bij ons vandaan. Een prettig dorpje met winkels die in alle eerste levenbehoeften voorzien. Er zijn zelfs meerdere bouwmarkten!
Ook eentje met gebruikte materialen. Maar je moet er wel zelf naar zoeken.
We hebben een steiger! En kunnen nu de voorgevel aanpakken. Alle steunbalken van het dak goed stutten en dan voorzichtig die oude verzakte rommel eruit. We ruiken de poep waarmee het gebouw ooit aan elkaar is gemetseld. Best wel een eng klusje, dat we geen van beiden ooit eerder gedaan hebben. Máár, het dak houdt stand...
...en de nieuwe lateien kunnen erin! Na een week drogen het eindresultaat! Hoera, het gat van de deur is nu hoog genoeg voor ons om zonder te bukken in en uit te lopen en we hoeven ook niet meer bang te zijn dat het dak instort!
We verzamelen ook zoveel mogelijk amandelen. We vinden het er erg veel, maar het zijn er maar weinig als je het vergelijkt met wat de boeren rondom ons oogsten... Toch zijn we apetrots en verkopen een deel aan de coöperatie.
We nemen van verschillende delen van het terrein bodemmonsters, om mee te nemen, misschien dat we in Nederland meer onderzoek naar de kwaliteit ervan kunnen (laten) doen.
En op de laatste dag voor vertrek naar de lage landen beschermen we de oude muren tegen de regen die ongetwijfeld komen gaat. Ook al lijkt het hier nooit te regenen. Zo spoelen de aarde en poep waarmee de muren zijn opgemetseld er in ieder geval niet verder uit, hopen we.
Augustus 2017
T: 0034643517702